Meneer de Pastoor

De pastoor keek eens over de rand van zijn brilleglazen, voor hem stond toch waarlijk een schepping Gods van zeer goede kwaliteit.

Tjonge wat een mooie deern, dacht de pastoor. Hij wreef eens over zijn kalende bol.

‘’Dag Marieke Mertens, kom jij de pastoor weer eens bezoeken, ‘’ zei hij opgewekt.

Onderwijl liep hij voor haar uit naar het biechthokje en opende de deur voor het meiske. Marieke liep verlegen achter de pastoor aan en trok wat met haar lip. Ze duwde haar donkere krullen achter haar oren en ging het kleine hokje in.

Haar bruine ogen blikten donker voor zich uit. Minder pretlichtjes dan een maandje geleden.

De Pastoor nam plaats in zijn hokje en veegde het zweet van zijn voorhoofd, want het was nogal warm buiten. ‘’Kom lieve kind, vertel mij wat er scheelt,’’ murmelde hij vriendelijk. En hij keek door het raampje, naar de mooie Marieke Mertens. Vaag zag hij door het luik haar profiel en hij zag hoe haar borsten op en neer gingen, ‘huilde ze nou’, dacht hij verschrikt? Een knoopje zat half los en stilletjes hoopte de pastoor toch, dat hij met zijn zondige gedachten, dit maal iets meer zou mogen aanschouwen van het vrouwelijk schoon. Hij fixeerde zijn blik op de borsten en het half losse knoopje, Marieke stamelde wat in het hokje naast hem. Doch hij lette er niet eens zo op. “Kom kind, vertel me wat er scheelt!” .”Vertel mij alles, als je wilt, want je moet biechten van Onze Vader. Dan kom je niet in de hel!”

Marieke verschoof wat nerveus aan de andere kant en zo waar het knoopje schoot los. De pastoor voelde hoe zijn geslacht een andere richting aannam en niet erg pastoorwaardig, hoewel, richting hemel ging.

“Hmm”, murmelde hij, onderwijl flink turend naar een borst die zowaar iets uit het bloesje kwam pieken.

Wit zacht, romig vlees, wat zou hij daar toch graag zijn handen op leggen. De pastoor schoof zijn habijt wat opzij en legde zijn rechterhand aan zijn geslacht. Zo daar kon hij vandaag wel weg mee, hij zat wat te friemelen aan zijn hemelwaarts gerichte geslacht. Marieke begon ondertussen te vertellen.

“Meneer de pastoor?”, Begon ze. Zenuwachtig en onzeker klonk haar stemmetje in het hokje naast hem.

“Ik heb gezondigd en ik denk telkens zondige dingen.” De pastoor glimlachtte, “Och meisje toch, wat denk je dan zoal,” hijgde de pastoor. Onschuldig keek ze naar het raampje voor haar, waar achter zij de pastoor wist. “Vorige maand ben ik naar het dorpsfeest geweest, meneer de pastoor en ik heb iets heel ergs gedaan. We kwamen die jongens tegen, de jongens van Boer Vanderstee.” Ze schudde met haar prachtige krullenbos toen ze weer dacht aan die avond.

Die kende de pastoor wel, het gezin Vanderstee was een huis vol knappe zoons, welgeteld hadden ze daar een mannenaantal van 9 zoons! En allen mooie stoere knullen, waaronder enkele tweelingen.

“Ach Marieke, vertel toch verder,” murmelde hij. Jammer, ze ging wat verzitten, nu zag hij haar mooie borst niet meer. Teleurgesteld was hij, hij dacht, zal ik haar vragen of ze niet iets kan verzitten? Dat zal niet erg gepast zijn, maar toch… “Marieke kun je iets dichterbij komen zitten, want ik versta je niet zo goed deern.” Marieke ging verzitten en vroeg; “Is het zo goed meneer de Pastoor?” “Ja, ja, bijna, nog iets verder, iets naar links graag!” Ondertussen keek hij naar het figuurtje van Marieke, waarbij hij machtige blanke borsten waarnam onder haar bloesje. Die tegen elkaar aankwamen als ze ging verzitten, hij veegde nogmaals het zweet van zijn voorhoofd! Ja, nu zat ze goed, zo had hij goed zicht op haar blanke tweeling. “Vertel verder meisje, zo zit je goed.” “Nou ik ging mee met die jongens, ze vroegen of ik mee wilde gaan naar de pomp achter de kerk, omdat ze daar een soort feestje hadden. En dat heb ik gedaan. En toen zijn er dingen gebeurd.” “Heb je er spijt van meisje,” vroeg de pastoor, het zweet brak hem aan alle kanten uit in het kleine biechthokje. Zijn machtige geslacht stak fier vooruit en hij masseerde er heftig op los, zou ze hem kunnen zien misschien, schrok de pastoor plots. Maar zelfs dat idee wond hem enorm op en zijn gevaarte groeide nog meer. “Nou Paul Vanderzee heeft mij in mijn slipje gevoeld en ze hebben mij heel veel wijn gegeven en ik vond het heerlijk.” De pastoor zuchtte eens heel diep. “Wat Marieke? Wat vond je heerlijk meisje? De wijn of?”.

“Nou’, mompelde Marieke,’ ik vond het alle twee enorm fijn! Ik was zo opgewonden dat ik later met al die jongens seks heb gehad en ik voel me zo schuldig hierom.” “Zo, zo meisje, je hebt sex gehad met de negen zonen Vanderzee?” Het zweet droop hem over zijn hele lijf, onder zijn habijt, de pastoor had het niet meer, alle negen? “Alle negen jongens meidje?” “Ja Meneer Pastoor, stamelde de mooie Marieke.

Ze boog schuldig haar krullebol naar beneden, zag meneer de Pastoor.

“Meidje toch,” (wat moest hij hier nu op zeggen, nu hijzelf met een ten hemel gericht geslachtsdeel in zijn hokje luisterde naar haar verhaal? Wat een toestand zeg.

“En wat heb je allemaal gedaan met die jongens? Heb je ook gespeeld met hun geslacht in je mondje.”

De Pastoor wist donders goed dat hij nu wel héél ver ging in zijn biecht, maar hij kon het niet laten, het was warm buiten en hij was het die dag al zat, met al die zeurpieten die hem de hele dag aan zijn oren hadden gezeurd. “Ja, meneer de Pastoor,” zei ze schuchter. “Dat is juist heel goed Marieke, wist je dat dan niet? Sex is een plezier dat God ons allen gegeven heeft, je hoeft je daar echt niet schuldig over te voelen.” Zo dat had hij mooi opgelost. “Is dat echt zo meneer de Pastoor?” Haar grote onschuldige ogen keken weer naar het raampje, waar achter meneer de pastoor zat, hij zou het toch wel weten immers? “Jazeker wel,” hijgde hij, onderwijl zijn geslacht masserend. “Maar meneer de Pastoor, sinds die tijd kan ik nergens anders meer aan denken? Ik wil elke dag wel seks en ik kan die gedachte niet kwijtraken, ik heb gebeden hier om, ik heb elke avond voor mijn bed gelegen, biddend tot mijn knieën er pijn van deden, maar het helpt mij niet.” “Ik zei toch Marieke dat dit geen zonde is? Maakt het je ook uit met wie je seks hebt, Marieke?”( Hij kon het toch proberen nietwaar?) Even was het doodstil in beide hokjes en de pastoor hield zijn adem in. “Eh nee meneer de Pastoor, dat maakt mij werkelijk niets meer uit, Ik hou het niet langer,” kreet ze hartstochtelijk uit aan de andere zijde van het hokje.”Marieke ik ga je nu iets vragen, dat mag je niet aan anderen vertellen, dit is een ambtsgeheim. Beloof je mij Marieke dat je dit nooit zult vertellen aan iemand?” “Ja dat beloof ik meneer de Pastoor!” “Ik ga je helpen Marieke dat beloof ik je, je vertrouwd mij toch?” “Jazeker meneer de Pastoor!” “Nu doe nu je rokje eens omhoog. Goed zo meisje, ja, zo ja.” Hij had een prachtig uitzicht op haar blanke dijen en witte slipje. “Oké Marieke, je bent een braaf meisje. Doe nu je slipje eens uit?” “Oh meneer de pastoor u kunt toch niets zien in uw hokje? Hijgte Marieke plotseling. “Marieke,” sprak hij berispend, “wat denk je nu toch? Dat ik stiekem kijk naar mooie meisjes? Doe nu maar gewoon wat ik zeg goed?” “Oké meneer de Pastoor!” Ze stond op en trok haar slipje uit en ze ging weer zitten, trok haar rokje omhoog, haar wangen waren rood van opwinding.

Het was ook zo verdomd warm vandaag. Daar zat ze dan in haar blote plasser in het biechthokje bij meneer de Pastoor. Ze zuchte het uit, ze had het zo heet, vooral daar tussen haar benen. Ze kon de verleiding niet weerstaan en stak haar vingers tussen haar benen, net zoals de jongens hadden gedaan.

“Marieke meisje goed zo, raak het maar aan,” lispelde de Pastoor! Zich verlekkerend aan het uitzicht dat hij had. “Marieke kun je, je (Goddelijke) benen niet tegen de wanden zetten? Zodat je…eh ik..”

“Oh meneer de Pastoor u kijkt toch?!” Riep ze uit. “Ja zeker meisje je bent zo mooi, ik kon het niet laten.” zei de Pastoor schuldbewust. “Doe je dat voor mij meisje?” “Hmmm murmelde ze, dat is goed…”

Ze zette haar voeten tegen het schot in het zicht van meneer de Pastoor. Zo wat een prachtig uitzicht, meneer de Pastoor ging staan in zijn hokje en keek door het luikje naar de bloem die voor hem lag,

nog nooit had hij dit uitzicht zo nabij gezien. Hij hielde het bijna niet meer uit, hij moest en zou…hij, desnoods stopte hij met zijn ambt…hij kon er ook niets aan doen dat hij deze behoeftes had? Ook hij had jaren gebeden om verlossing,doch die was nooit gekomen, de arme man had het er heel moeilijk mee gehad. Marieke ondertussen wreef zedig over haar bloempje en kreunde het uit. “Marieke luister!”

zei de Pastoor, “wil je in mijn hokje komen dan zal ik jou verlossen van den boze!” “Meent u dat meneer de Pastoor.” kreunde ze. “Ja echt meisje, kom! Kom toch bij mij en verlos ook mij. Maar je moet wel je ogen dichtdoen als je binnenkomt.” zei de Pastoor. “Dat is goed meneer…” Hij hoorde gestommel, zijn geslacht was inmiddels pimpelpaars gezwollen. Het deurtje ging open en daar stond zij, met haar ogen dicht voor hem. Hij trok haar op zijn schoot en drong de hare binnen met een stoot. En nog één en nog één! Ze kreet het uit en nogmaals en nogmaals, wat was dit toch zalig. De Pastoor vond zijn bevrijding in de schoot van het meisje en beiden vonden verlossing in elkaar. De Pastoor verschoot zijn zaad in Marieke Mertens, die nog vele malen op bezoek kwam in het hokje van meneer de Pastoor, waar ze er flink op losvunsten. Doch na enkele maanden was Marieke Zwanger van de machtige staaf van meneer de Pastoor. Ze wonen nu al jaren gelukkig getrouwd in een huisje aan de dijk en ze hebben al vijf kinderen op deze wereld gezet. Meermalen denkt meneer de Pastoor nog aan die dag, dat zijn Marieke zijn lieve jonge vrouwtje in zijn biechthokje kwam. Nog steeds spelen ze dit spelletje samen, in hun slaapkamer staat namelijk nog een hele antieke biechtstoel, die meneer de Pastoor kocht op een faillissement verkoop.

Dan zegt hij tegen Marieke, “Meisje wil je biechten”, en dan schiet het rood haar naar de wangen, dan kreet ze uit, “Jaaaaaaaa, oh jaaaaaaaaaa…” en dan duikt ze snel het hokje in waarbij zich het schouwspel opnieuw herhaald, en waarbij Marieke even later opgewonden en met haar ogen dicht op zijn paal aanschuift. Inmiddels werkt de pastoor niet langer als pastoor, maar komen doen ze wel als zij, Marieke uitroept, “Oh ja meneer de pastoor, oh ja verlos mij dan toch…”

~*~